Stephen Hawking as Spector has plans to go back in time with a new device to cure his illness. The outcome is unsure. Will everything happen in a split second and freeze for ever, or will time become liquid and accessible for time travel.

Na het lezen van een korte biografie van Stephen Hawking waarin hij licht schrijft over kwantummechanica en dat hij denkt dat tijdreizen nooit zou kunnen, werd ik ‘sochtends wakker met het idee een Bond villain van hem te gaan maken met een tegengesteld verhaal.

Een titel voor de film is niet zo moeilijk te bedenken… iets met Die en Time wat al een soort van thema is bij Bond. Omdat ik duidelijk geen artwork krijg voor deze poster moet ik zelf opzoek en de hoofdrolspelers in dit verhaal zijn niet moeilijk te vinden. Een goed beeld met genoeg resolutie daarentegen is een ander verhaal. James heeft in het originele beeld een ander pistool die aan de uiteinde van de loop vaag word en niet geschikt voor het centrum stuk. Ik heb dat weggehaald en vervangen voor een ander beeld waar alles scherp is en ook een duidelijke sterke hand.

In het centrumstuk zijn drie beelden gebruikt. Helemaal achteraan een licht blauwe exploderende klok. Dat het een klok was is niet meer te zien en is niet erg. Het gaat hier om het effect. Daar bovenop een beeld van CERN waar ze testen hebben gedaan in de 27 kilometer lange Large Hadron Collider opzoek naar elementaire deeltjes zoals het Higgs deeltje ook wel het God particale genoemd en dus een verwijzing naar kwantummechanica. (zie LHC)

Uiteindelijk helemaal bovenop een 3D klok die ik gemaakt heb in Adobe Dimension. Het is duidelijk geen morderne klok en verwijst naar het mogelijk succes van Mr. Hawking. De cirkel geeft een accent aan de al aanwezige cirkels van de vorige beelden en het pistool in het midden. Bij de nabewerking is er nog gesleuteld aan het licht en een glow toegevoegd om het contrast met de achtergrond te vergroten.

Zonder synopsis.

Het geheel is aardig in balans en oogt commercieel. Er zijn daarin natuurlijk vele uitvoeringen mogelijk. Soms is minder juist meer en spannender door maar 1 beeld te gebruiken. Maar gezien ik geen artwork ter beschikking heb en het verhaal in 1 poster moet vertellen is dit mijn keuze geweest.
Ik hoor hieronder graag wat je er van vindt. So leave a comment.

Het bericht JAMES BOND POSTER – Will Time Ever Die verscheen eerst op Stylus Design.

Als vormgever die jaren in de randstad en daarbuiten bij veel bureaus, groot en klein, rondgezworven heeft ben ik heel wat creatievelingen tegengekomen. Wat mij opviel buiten die ervaring met collega’s en de kunstenaars, waar je van leest en ziet, is dat het bijna nooit ophoud bij die ene discipline waar je ze in eerste instantie van kent.

Mister Multitalent
Het grootste voorbeeld van een multitalent is Leonardo Da Vinci die begaafd was in meerdere disciplines. Ook muziek was daar een van. Hij componeerde en was bedreven met het spelen van de fluit en de lier, een instrument dat veel gelijkenissen heeft met de harp. De lier is klein en vast te houden door het tegen de holte tussen schouder en borst te drukken. Leonardo schijnt daar zonder repeteren prachtig bij te hebben gezongen.

Leonardo zou Leonardo niet zijn als hij niet een instrument zou hebben bedacht en uitgetekend, de Viola Organista. Het is een combinatie tussen een strijkinstrument en een piano en is na 500 jaar eindelijk te horen.
Over zijn andere talenten kan ik kort zijn. Wie kent zijn uitvindingen niet, die vaak magistraal getekend zijn, of zijn schilderijen, architectuur en beeldhouwwerken.

Voor de grafische collega’s geldt dat ze vaak ook iets met muziek doen, spelen een instrument en staan ook graag in de spotlights op het podium. Creativiteit blijkt geen grenzen te hebben. Het Alfa brein zoekt naar alle soorten mogelijkheden om zicht uit te drukken en zoekt wegen om problemen, op z’n eigen nog niet ontdekte of uitgevoerde manier, op te lossen. Dat klinkt wat raar “oplossen” maar dat is zeker wat er gebeurt met creativiteit. Er is namelijk een grote drang om zich uit te drukken waar een mate van discipline nodig is. De weg er naartoe heeft obstakels die overwonnen moeten worden. Vaak moet je jaren oefenen, schaven, perfectioneren om dat wat in je gedachte zit, er ook goed uit te laten komen. Je herkend zeker wel de bloedende vingers van de gitarist die in het begin nog geen eelt op z’n vingers heeft en de toppen nog zacht zijn. Menigeen is gestopt bij de pijn en kramp bij die beginlessen.

Paul Roberts
Een uit m’n eigen verleden veel gedraaide muzikant die twee disciplines had, was Paul Roberts van Sniff ‘n the tears. De band’s albumcovers waren zijn schilderijen. Bijna als foto’s zo goed geschilderd en duidelijk ook bedoeld als cover voor het album van de band. Het werk moest dus tijdens of na de opnames zijn gemaakt.

Hij heeft in totaal 8 covers geschilderd voor hun albums en heeft uiteindelijk voor schilder gekozen, z’n eerste creatieve liefde en leeft nu in Frankrijk.
Z’n stijl is hyperrealistisch en komt in al z’n werk terug.

Miles
Een andere muzikant die graag schilderde is Miles Davis. Zijn werk is totaal anders dan die van Roberts en laat direct zien dat de muziek terugkomt in die andere liefde die uitdrukking behoeft. Miles kleurt en springt van hot naar her met z’n trompet. Het laat zien dat hij Jazz in z’n genen heeft en eigenlijk geen andere dan díe stijl zo goed kan uitdrukken. Hij laat zich niet in een hokje stoppen wat betreft de uitvoering en heeft eigenhandig stromingen veroorzaakt die tot op de dag van vandaag nog gespeeld worden. Kijk je naar z’n schilderijen dan zie je die Jazz en een thema terugkeren. Zoals bij dit, bijna grafische Kandinsky werk, waar ik de naam niet van kan vinden.

Er is wat werk van Miles te vinden op het net. Zijn eigen website milesdavis.com geeft 62 werken weer en is zeer gevarieerd qua stijl. Helaas wordt er weinig over gezegd. Niets over de grote van de stukken, waar het op gemaakt is of waarmee hij geschilderd heeft.

Er zijn zoveel albums uitgebracht van Miles dat het niet te achterhalen is of er een artwork van hem is gebruikt als cover. Toch zijn er veel schilderij en of dergelijken gebruikt waar zeker werk van hemzelf niet had misstaan. Misschien vond hij het niet gepast of wou hij geen aandacht vestigen op z’n “hobby”.

Waarom
Zelf heb ik ook aanleg tot meer dan één discipline. Buiten mijn grafische werk heb ik vier jaar op North Sea Jazz gespeeld als gitarist en kan een beetje componeren. En het gekke is dat binnen de muziek het vaak ook niet bij één instrument blijft. Zo heb ik vroeger een paar maanden de sax van mijn oom mogen lenen. Mee tetteren met de radio ging al snel en toonladders zoeken ook. De oom wou z’n sax na een paar maanden terug helaas. Thuis heb ik nog een DX7 IIFD staan die zich aardig laat gelden met de plug-ins van Logic. Fotografie spreekt me ook aan en heb wat series op flikr staan. Ook werk ik beelden bij voor Max Koot Studio. Zo kwam ik dus op het idee van deze blog. Je ontmoet ze overal in deze crea wereld en valt vooral op als je er zelf ook mee bezig bent.

Weet jij nou meer en kan je mij wijzen op een link die wijst naar informatie waarom dit is of dat je zelf een idee hebt, hoor ik dat graag. Reageer en laat een bericht achter als je bijvoorbeeld nog meer creatievelingen kent met meerdere disciplines.

Het bericht CREATIVITEIT HOUDT VAAK NIET OP BIJ ÉÉN DISCIPLINE. verscheen eerst op Stylus Design.

Het schrijven van deze blogs is, voor mij, het vastleggen wat ik ooit heb meegemaakt in de wereld van tenders, retail en reclame. Omdat deze wereld zo ontzettend breed is en alle vormen van werk omhelst kan je in onverwachte situaties terecht komen. Maar soms hoef je niet eens je huis uit, want op bepaalde tijden kunnen callcenters in opdracht van marketingbedrijven je overvallen met een vragenlijst.

Dit is erg lang geleden, ik had net een nieuwe vriendin uit Wales die bij me woonde en was einde zomer. Het was nog licht kan ik me herinneren.

Ik nam op, of ik tijd had enkele vragen te beantwoorden. Van zo’n enquête kan je zelf ook wat leren dus deed ik daar soms graag aan mee. – Of ik wel eens uit eten ging? Maar natuurlijk! – Waar gaat u dan uit eten? Een restaurant, dat lijkt me voor de hand liggen. Dat ging even zo door. Met een omweg kwam ik eruit waar hij naartoe wou. Het ging niet om uit eten met je vriendin zoals een normaal mens doet maar of je wel eens een snelle hap haalt als je toch van huis bent. En dat moest ik eigenlijk uit hem trekken. Al snel gingen er vragen van mij naar hem in plaats van andersom.

Als we toch om de hete brei heen danste moest ik maar tot de kern komen. Ik vroeg hem of het om een hamburger verkoper ging. Daar mogen ze geen antwoord op geven anders “besmetten” ze de enquête. Maar welke van de twee ik het lekkerste vond kon nog net wel. Vriendin en ik waren unaniem fan van Burger King als er een burger gegeten werd. ‘Waarom?’ vroeg de jongen. Gezien wij bijna niets anders dan Engels spraken in huis kwam er “It just tastes beter” uit, want dat vinden wij ook en dit werd tijdens de rest van het gesprek met steeds meer enthousiasme geuit.

Een maand later liepen we door de stad. Je geloofd het niet, maar soms gaan die dingen zo. Je zit niet voor niets in de reclame en bent creatief. Er hing een poster aan het raam van ons favoriete hamburgertent. “It just tastes beter” in gele letters onder een sappige burger. We keken elkaar aan en moesten best een beetje lachen. Dit gelooft toch niemand was onze conclusie.

Ik heb de slogan nog even gegoogeld en kwam er achter dat ze regelmatig slogans verzinnen of laten verzinnen voor verschillende burgers en campagnes. Op Wikipedia staan er wel een paar. Deze staat er niet tussen maar zie ik zelf nog regelmatig terugkomen en moet dan steeds een beetje lachen.

Het bericht IT JUST TASTES BETTER! verscheen eerst op Stylus Design.

Ik had ooit een vriendin die werkte bij VUGA een wetenschappelijke uitgeverij in de Zeestraat te Den Haag, waar ik later ook voor de buurman Panorama Mesdag zou gaan werken. Handig natuurlijk als je vriend vormgever is, dan kan je de folders die je schrijft makkelijker omzetten naar een bruikbaar product.

OMSLAG
Na dit al geruime tijd te hebben gedaan moest ik maar eens langskomen voor wat anders dan een folder.

Tijdens de bespreking werd het duidelijk dat het dit keer ging om een omslag van een magazine voor de verkeerspolitie “Knooppunt” genaamd.

Ik ging aan de slag met de aangegeven punten voor een nieuw omslag voor de verkeerspolitie Knooppunt en kwam al snel op een strepen constructie die diagonaal door elkaar liepen met aan het eind een scherpe hoek om weer recht -verticaal of horizontaal- uit te komen. Dit was een sterk aanwezig ding voor op een omslag samen met de kop.

Zelf vond ik mijn uitwerking van het omslag niet helemaal geslaagd behalve de “knoop” en heb deze magazines uit mijn opgespaarde hardcopie bestanden gegooid. Ook de digitale bestanden zijn zo oud dat ik ze niet meer kan openen. De desbetreffende vriendin heb ik al decennia niet gezien. Dus zou u misschien kunnen denken dat dit verhaal compleet uit de duim gezogen is om interessant te zijn. Dat ligt voor de hand maar ik kan u verzekeren dat dit niet het geval is en zullen de hardcopies nog wel ergens in iemands archieven opgeslagen liggen.

GEJAT OF INSPIRATIE
In de periode dat deze strepen gebruikt werden voor het magazine, en ervoor natuurlijk, waren de strepen op de voertuigen van de politie er nog niet. Toen deze verschenen was er wel enige verbazing. Deze constructie was ongetwijfeld van mij “geleend”, of heeft voor knap wat inspiratie gezorgd. Dat er soms vormen en uitvindingen tegelijkertijd worden bedacht is algemeen bekend. De tijdgeest, mode, actualiteit kan daar soms toe leiden. Deze vorm was echter 1 a 2 jaar oud en was voor een magazine van de verkeerspolitie. Dan gaan er toch wat sirenes af.

WIE O WIE
Het is niet helemaal duidelijk wie deze versie van de strepen heeft gemaakt. Op het net is wel te vinden dat Aad Voermans van Aangenaam Ontwerp in Utrecht en Studio Dumbar iets met de strepen te maken kan hebben. Ik heb me ook niet druk gemaakt over de kwestie, een kleine jongen als ik zal niet ver komen. Wie de geestelijk vader van deze strepen is moet maar niet uitgevochten worden want voor je het weet zie je ze van dichtbij en tevens is dit ontwerp al zo oud dat verhaal maken geen zin meer heeft.

Wel hoop ik dat er iemand nog een versie heeft van mijn ontwerp met knoop, dan zal ik daar in deze blog nog op terug komen.

Het bericht POLITIESTREPEN verscheen eerst op Stylus Design.

Als je als vormgever wordt ingezet bij een tender, gebeurt dat omdat je toegevoegde waarde kunt bieden. Bijvoorbeeld op het gebied van strategie, concept, vormgeving of redactie. Maar soms blijk je ook op geheel onverwacht vlak een steentje bij te kunnen dragen.

De vergadering begon om 7.30 uur. Vanuit Den Haag een uurtje rijden, dus dat betekende vroeg opstaan. De koffie stond gelukkig klaar in de vergaderruimte, want op dit tijdstip helder denken over tenderproblematiek is geen sinecure. Een shot caffeïne maakte het makkelijker. Ik bleek de enige van buiten het bedrijf; de anderen hadden al gezamenlijk een opzet gemaakt voor het te bespeken plan.

CIRCUS
De tendermanager tekende op de flip-over een situatieschets van een straat. Er moet een nieuwe riolering worden geplaatst, waarna de straat opnieuw moet worden heringericht. We beginnen uiterst rechts met de werkzaamheden, op een plein. Nadat dat klaar is, verplaatst het hele circus zich naar uiterst links op de tekening. Van daaruit wordt er naar rechterdeel gewerkt.

Het plan kwam mij nogal vreemd over. De hele straat (inclusief zeven zijstraten) moet immers afgesloten zijn voor het verkeer totdat het linkerdeel klaar is en aangesloten op het rechterdeel. Ik kon mezelf niet bedwingen: is het niet logischer om rechts te beginnen en als een trein ‘vooruit te kruipen’? Tijdens de werkzaamheden hoeven dan maximaal een of twee straten afgesloten te worden.

ZUIGEN
De tendermanager vond dit geen gekke opmerking. Hij vroeg de hoofduitvoerder wat de reden was voor de gekozen aanpak.

Het antwoord was simpel: ‘We gaan van boven naar beneden met rioleren, zodat we ‘s morgens niet hoeven te zuigen.

‘Zuigen?,’ zei ik. 

‘Ja, het opruimen van de lozing van de vorige nacht.’

‘Maar dat kun je toch met pompen doen die ‘s nachts de boel overhevelen naar een functionerend rioolgedeelte?’ zei ik.

POMPEN
‘Wat kosten die pompen?,’ vroeg de tendermanager vervolgens.

‘100 tot 150 euro per dag,’ was het antwoord van de hoofduitvoerder.

Tendermanager: ‘Dat kunnen de kosten niet zijn. Wat gaan we winnen met het treinidee?’

Het was even stil en maakte in zijn hoofd een snelle berekening en zei; ‘Grofweg gaan we van −10 naar +10% winst, zijn we vijf weken eerder klaar en veroorzaken we aanzienlijk minder hinder.’

Tendermanager: ‘Lijkt me dus een goed idee. Zo gaan we het doen.’

OUT OF THE BOX
Ik kwam niet naar de vergadering voor de planning, maar om te praten over de vormgeving van de aanbieding. Als buitenstaander heb je soms een frisse kijk op een situatie. Een beetje buiten de gebaande paden denken kan dan zelfs bijdragen aan een optimalisering van planning en uitvoering, zo blijkt.

Het bericht DWARSDENKEN BIJ TENDERS verscheen eerst op Stylus Design.